One Direction Fanfics

Hey Directioners!
Heeeeeeeel lang geleden geplaatst! Sorry.
Maare wilde even laten weten dat we nog steeds fanfics schrijven maar niet meer hier. We hebben er 4 en hier zijn de links voor als je interesse hebt:

• Everything Will Be Ok
• Through The Darkness
• The Hero (Van deze staat een deel op dit blog)
• Catch Me

We gaan proberen meer te posten maar ik beloof niks....

Hopelijk gaan jullie de fanfics lezen want die updaten we nog wel zoveel mogelijk!

xxxxxxxx NiallGirl1997

Love ya all!

The Hero Hoofdstuk 10 'Silence is the most powerful scream'

*Harry's P.O.V* 

 

Als ik mijn ogen open doe zie ik dat Nicole nog steeds naast me ligt te slapen, om haar niet wakker te maken stap ik voorzichtig uit bed en geef haar een kus op der voorhoofd. Ik loop de trap af naar beneden en zette de tv aan een of andere aanrijding was gebeurd hier hier vlakbij. Zonder dat ik het opmerkte zat opeens Nicole naast me ik glimlachte en gaf haar meteen een zoen maar die leek ze niet te beantwoordde ze staarde alleen maar naar het tv scherm met grote ogen. Nog steeds was de pesentratrice aan het praten over het ongeval en ze praatte luid en duidelijk 'Als U Austin vandaag of gister nog heeft gezien wilt u dan contact op nemen met dit..' maar ik wendde mijn blik af en besteedde er geen aandacht meer aan ik wou net switchen naar een ander kanaal toen ik zag dat er een traan rolde over Nicole's wang meteen gaf ik haar een knuffel en vroeg wat er aan de hand is maar nog steeds gaf ze geen antwoord ze staardde alleen maar naar de grond ik kreeg een misselijk gevoel in me buik wat is er aan de hand? Nicole?! zei ik en ik voelde een trilling in mij stem NICOLE REAGEER! Zei ik nu schreeuwend, Nicole keek me met grote ogen en opeens barstte ze uit in tranen ik pakte haar stevig vast en susste haar wat is er aan de hand Nicole? Zei ik toen ik haar recht in haar lichtbruine ogen aan die nu dof voorzich uit staarde 'Het is Austin hij hij' maar voordat ze haar kon afmaken begon ze alweer met huilen en haar schouders schoktte. Ik hield haar stevig vast en besloot het later maar aan haar te vragen wat er aan de hand was. Opeens hoordde ik mijn telefoon gaan het was Niall ik nam op en hij zei 'Harry waar ben je?' ik zuchtte en reageerde vlug 'Bij Nicole' 'Onze vlucht vertrekt over 2 uur Harry je moet snel zijn!' 'Ik kan nu niet weg niall het is.. Complicated' opeens was het stil aan de andere kant van de lijn . 'Wat is er?' zei ik snel want Niall was noooit stil alleen als hij iets wist 'Eeeh niks' zei hij snel 'Nialll....' mompelde ik ik hoorde hem zuchte aan de andere kant en hij zei toen snel 'Nicolemoestmenogwatzeggenwanthetgingnietgoedenikvroegtmaarzeheefttnognieverteld 'HOOOO rustig Niall! Wat is er?' ik wist dat er wat aan de hand was maar het allerstomste vond ik dat Niall er meer vanaf wist dan ik ik had er moeten zijn maar ik was zo laf om gewoon weg te rennen. Ik luisterde half naar Niall maar ik kon eruit opmaken dat hij ook niet veel wist, alleen dat hij wist dat er IETS was. En dat IETS moest echt erg zijn anders was Nicole nooit zo overstuur. Ik beet op mijn lip en hing snel op had geen om nog veder te praten met Niall dat klinkt misschien gemeen maar t was gewoon frustratie. 'Austin' austin het was iets met austin! Maar wat als die jongen haar wat aangedaan heeft dan gaat hij eraan! Ach Harry doe niet zo laf , jij was er geen eens! Zei een stemmetje in mijn hoofd.

 

*5 uur later*

 

Nicole en ik hebben ongeveer de hele dag een beetje rondgehangen thuis en verder niets. Nicole was erg stil vandaag ze zei alleen wat tegen me als ik haar iets vroeg en ze leek met haar gedachtte totaal ergens anders te zijn maar ik wist niet wat alleen dat een of andere Austin er mee te maken had maar ik durfde het haar niet te vragen voor het geval dat ze weer in huilen uibrastte. Ik besloot maar wat te koken en liep naar de keuken ik keek in de koelkast maar ik zag alleen wat melk kaas, jam en joghurt. Nicole? Vroeg ik ze keek op en wachtte tot dat ik veder praatte 'wat zal ik te eten maken?' vroeg ik maar toen trok ze meteen een vies gezicht 'ik heb geen honger' zei ze zachtjes met nog steeds die doffe blik in haar ogen. Ik zuchtte en ging naast haar op de bank zitten. Ik pakte voorzichtig haar zachte hand en begon met haar vingers te spelen, Nicole keek nog steeds doelloos naar de tv en haar gezicht was bleek en haar ogen rood van het huilen. 'Nicole.' begon ik zachtjes en ik keek haar aan maar mijn stem drong waarschijnlijk niet door 'Nicole alsjeblieft' zei ik wat harder maar ze reageerde nog niet. 'Nicole het doet me pijn om je zo te zien' toen ik dat zei voelde ik de tranen in mijn ogen prikken. Nicole keek eindelijk op en ik zag dat ze geschrokken was van mijn reactie 'Het is niet jouw schuld' mompelde ze. Ik keek haar verward aan 'Het is wél mijn schuld Nicole als ik er was geweest'. Opeens rolde er weer een traan over haar gezicht 'Harry het is niet jouw schuld, het is niet jouw schuld alsjeblieft geloof dat!' ik hoorde aan haar strakke gezicht dat ze het meende 'Oke ik geloof je' zei ik snel terwijl ik het mezelf toch nog altijd de schuld zou geven. Nicole kwam dichterbij zitten en pakte mijn hand toen stevigvast en trok mij naar zich toe. 'Ik zal het je vertellen' zei ze zachtjes en ik luisterde naar haar zachtje en kleine woordjes.

The Hero Hoofdstuk 9 'Green Eyes'

*Nicole's P.O.V*

Ik liep snel de trap op naar mijn kamer, ik was zo moe van alles wat er was gebeurd de flitsen vlogen nog steeds door mijn hoofd. Een koude trilling trok over mijn rug heen ik huiverde. Ik duwde de kamer van mijn deur open en klikte het licht aan zonder rond te kijken viel ik van vermoeidheid op mijn bed neer. Opeens hoorde ik een bekende stem zeggen: Nicole? Mijn ogen vlogen open en naast me zat Harry, ik schrok en wou gillen maar er kwam geen geluid uit  mijn keel. Ik keek in zijn felgroene ogen en mijn blik verzachte. 'Hee' zei hij zachtjes. Ik keek hem nog steeds aan ik wou zoveel uitschreeuwen en zeggen dat ik hem zo erg had gemist en vragen spookte door mijn hoofd waarom is hij hier? ik ben hem niet waard. Ik was diep in mijn gedachten dat ik niet merkte dat Harry me nog steeds verward aan keek. 'Nicole wat is er gebeurd' stamelde hij ik zag de bezorgd in zijn ogen. Ik had zin om het uit te schreeuwen maar dat kon ik niet doen dan vind Harry me vast een aanstelster. Harry zuchtte diep, 'Nicole je kan me alles vertellen dat weet je toch' ik keek hem in zijn felgroene ogen aan maar nog steeds zei dat stemmetje in mijn hoofd dat ik het voor mezelf moest houden. ' Je heb hem al zoveel pijn gedaan je bent hem niet waard laat hem gaan' maar ik wou zo graag met hem zijn maar ik wist dat het niet mogelijk was, hij is Harry Styles van one direction ik ben niet goed genoeg voor hem! ik zag dat Harry gekwetst was en hij keek de andere kant op hij stond op en liep naar het raam hij zocht met zijn ogen iets maar ik wist niet wat. Ik wouw hem niet kwetsen maar ik had geen keus. Harry draaide zich om en keek me weer aan 'Ik hou van je Nicole' zei hij met tranen in zijn ogen. Mijn hart bleef stil staan toen ik die woorden hoorde uit zijn mond, ik dacht dat hij dat nooit meer zou zeggen ik voelde dat de tranen in mijn ogen prikte. Toen schudde ik mijn hoofd 'Nee Harry dat kan niet' ik keek de andere kant op want anders wist ik zeker dat ik zou toegeven. Opeens voelde ik een warme hand op mijn schouder ik had dit zo gemist ik draaide me om en Harry keek me strak aan 'Nicole ..' stamelde hij ik wou weer de andere kant op kijken maar Harry pakte mijn kin vast en zei ' Zeg recht in mijn gezicht dat je niet van me hou Nicole' de tranen sprongen in mijn ogen ik kon dat niet zeggen dat brak ik zijn hard en het mijne.... zonder er over na te denken zei ik wat ik echt wilde zeggen 'ik hou van je' Harry's ogen lichtte op en hij liep naar me toe en keek me diep in mijn ogen aan en zoende me ik voelde de vlinders in mijn buik omhoog fladderen het kriebelde en ik lachte van geluk, Harry is terug en hij is van mij. Harry pakte mijn hand vast en speelde met mijn haar ik glimlachte naar me 'ik heb je zo gemist Nicole' zei hij zachtjes in mijn oor 'ik jouw ook' zei ik. Opeens kwam mijn vermoeidheid weer terug en langzaam werd alles zwart maar deze keer was ik niet bang Harry is bij me en zonder er nog over na te denken viel ik langzaam weg maar iemand ving me op en zei 'Slaap lekker schat' en voordat ik in slaap viel voelde ik dat zo fijne gevoel, verliefdheid.

Louis Tomlinson fed up with One Direction?!

Hey allemaal!!!

Ik vond dit filmpje op youtube en

het gaat over Louis, dat hij klaar is met One Direction...

Alles daarover in het filmpje.

En graag een reactie of Louis zich aanstelt en dat het erbij hoort,

of snap je hem?

Let us know!

xxxx

The Hero Hoofdstuk 8 'Nicole where are you?'

*Niall's P.O.V*

'Nicole?' stamelde ik nog een keer maar aan de andere kant van de lijn hoorde ik alleen maar geruis. Ik hing op en beet op mijn lip, wat zou er toch aan de hand zijn? Ik keek op mijn horloge en zag dat het al 11 uur was, morgenochtend om 7 uur zouden we vertrekken, maar na dit telefoontje van Nicole kan ik toch niet zomaar gaan slapen en morgen weggaan. Ik dacht na en er kwam een idee in me op wat nou als ik gewoon Harry bel? die gaat haar vast wel zoeken trouwens wat raar dat Nicole hem niet heeft gebeld.. maar voordat ik Harry wilde bellen herinnerde ik weer wat Louis zei:

'Wat is er Harry' ik keek naar hem en zag de tranen in zijn ogen staan en hij liep langs me heen. Ik keek verward naar Louis en die zei 'Hij heeft het uitgemaakt met Nicole' 

Ik had er toen nog niet zo bij stil gestaan was veel te druk bezig met andere dingen, maar  nu is het dus niet handig om Harry te gaan bellen. Dan  moet ik Nicole maar zelf gaan zoeken, ik stond op van de bank pakte mijn sleutels deed mijn schoenen aan een sweatshirt met capuchon en nam een zonnebril mee om niet al teveel herkend te worden. Soms is het leuk als je beroemd bent maar soms word je er ook zó moe van. Ik stapte in mijn auto en reed de oprit af richting het appartement van Nicole. 

Toen ik uiteindelijk al 3 x had aangebeld belde ik Nicole nog een keer op haar telefoon maar kreeg haar voicemail.Waar kan ze toch zijn? al langzaam kreeg ik een raar gevoel in mijn buik, straks is er iets gebeurd. Niall niet zo denken der is vast niets aan de hand, fluisterde ik tegen mezelf. Ik zag een mevrouw op de stoep staan met een jurk tot aan haar enkels, ze glimlachte lief naar me ik besloot om haar te vragen of ze Nicole had gezien. Ik beschreef Nicole maar ze had haar niet meer gezien sinds 2 uur geleden toen Nicole richting het centrum liep. Ik liep vlug naar het centrum en keek om me heen.. ik vroeg nog een paar mensen of ze Nicole hadden gezien maar geen een had haar gezien. Nicole waar kan je toch zijn? mompelde ik tegen mezelf. Toen er opeens een jongen voor me stond een kop groter dan ik en donkere zwartte ogen, ik probeerde langs hem te lopen maar hij hield me tegen ik fronste wat wil die. 'Wat wil je?' vroeg ik verward aan de jongen. De jongen glimlachte en zei 'Ik weet misschien waar Nicole is' gelukkig wist iemand het dacht ik. en ik zei 'Waar? en Hoe ken jij haar?' De jongen keek me toen een beetje beschuldigd aan 'Het is mijn schuld dat ze weg is gelopen' ik snapte der nog steeds niks van 'Weggelopen? Waarheen? en Waarom' ik keek de jongen strak aan hij beet op zijn lip en keek de andere kant op 'Misschien kan ik je beter dat later vertellen' ik knikte. toen trok de jongen een stalen gezicht, het leek wel of hij geen ene emotie had. 'Maar waar is ze?' voeg ik nogal haastig. Ze is deze kant op gerend en hij liep met grote passen voor me uit toen we 7 of ongeveer 8 straten hadden uitgelopen wees hij naar het oude deel van London 'deze kant is ze opgerend'. Ik keek om me heen en zag kasten van huizen hoe vinden we Nicole ooit hier. 'Ik ben Austin, sorry was vergeten me voor te stellen' en Austin gaf me een hand ik schudde ook zijn hand 'Ik ben Niall'.Ik vroeg me nog steeds af of ze jongen wel te vertrouwen hoe kent hij Nicole? en wat wilt hij van der? Langzaam liep ik veder de straten in en het was nu al 1 uur s'nachts ik begon langzaam moe te worden ik gaapte en wreef in mijn ogen. Austin liep nog steeds achter me ik vroeg me af waarom hij Nicole zo graag wil vinden, veder heb ik Nicole nog nooit over hem horen praten. Ik liep nog 2 straten in en kon Nicole nergens vinden over 5 uur moet ik al zeker op het vliegveld staan. Toen besloot ik Nicole maar nog een keer te bellen ik liep nog een straat in en hoorde opeens ergens een telefoon afgaan het was de ringtone van Nicole! ik liep op het geluid of en hoorde 'Best song ever' zachtjes uit een donker steegje komen ik liep naar het einde en daar lag ze zo te zien was ze bewusteloos, ik probeerde haar wakker te schudden 'Nicole? Nicole!' fluisterde ik langzaam gingen haar ogen open 'Harry?' mompelde ze zachtjes. ik schudde mijn hoofd 'Ik ben het Niall' Nicole mompelde nog wat maar kon het niet verstaan opeens stond Austin voor Nicole en zei 'Nicole herken je me nog ik ben het' Nicole's ogen werden groot en ik zag meteen dat ze niet Austin als een vriend zag opeens staarde ze naar de zaklamp die Austin in zijn hand had 'GAA WEG GAA WEGGG' schreeuwde Nicole huilend tegen Austin ik schrok en ging meteen tussen de 2 staan 'Misschien is het beter dat je gaat' zei ik strak tegen hem. Hij keek me nog boos aan maar gaf zich toen over en liep het steegje uit. 'Nicole, wie is hij?' fluisterde ik er zat een trilling in mijn stem ik vertrouwde dit niet wie is die Austin. Maar Nicole gaf geen antwoord haar gezicht was helemaal rood en opgezwollen van het huilen, ze keek me angstig aan en barsten toe weer in huilen uit. Ik hield Nicole vast en suste haar dat alles nu veilig was. Ik weet niet wat het was maar die Austin moet weg blijven van Nicole. Opeens ging mijn iPhone af en ik nam op. 'NIALL WAAR BEN JE???' mijn oor deed pijn van de harde schreeuw van Louis. Ik zuchtte en vertelde hem heel het verhaal, Louis snapte het en de vlucht werd uit gesteld. 'Dat was Louis, de vlucht is uitgesteld'.Nicole keek me verward aan 'Welke vlucht?' stamelde ze. Ik keek haar raar aan dat ze dat niet wist 'We waren op weg naar Amerika?' Nicole fronste haar wenkbrauwen 'Oowwh de tour dat was ik vergeten' zei ze met een klein trillend stemmetje. Ik pakte haar arm vast en samen liepen we het steegje uit, ik wreef in mijn ogen van vermoeidheid ik voelde dat mijn zicht wazig werd maar ik probeerde de vermoeidheid tegen te houden. Opeens bedacht ik me dat de auto nog helemaal aan de andere kant stond van London ik zuchtte ik zou terug moeten lopen. Ik keek naar Nicole en zag dat ze dof uit haar ogen keek met geen enkele emotie. Ik kan haar toch niet hier alleen laten? Ik pakte mijn IPhone en belde Liam ik legde hem heel de situatie uit en hij zei dat hij zo snel mogelijk onze kant op kwam. Ik hing op en ging zitten op de stoeprand naast Nicole nog steeds had ze dat stalen gezicht in een soort van shock wat zou der gebeurd zijn ik besloot het haar te vragen, 'Nicole waarom rende je weg en wat is er gebeurd?' Nicole keek mijn kant op toen ze mijn stem hoorde, haar ogen waren nog steeds dof en ze trilde ze wou haar mond open te doen om wat te zeggen maar ze sloot hem snel 'Niks er is niks Niall' zei ze met een klein zacht stemmetje. Ik zag in haar ogen dat ze loog, waarom zou ze liegen? Vertrouwd ze me niet? Ik pakte haar arm vast en keek haar aan 'Je kan me altijd alles vertellen Nicole dat weet je toch' Nicole knikte en keek toen de andere kant op alsof ze me niet recht in mijn ogen wou kijken. Toen zag ik de auto van Liam ik zwaaide zodat Liam kon zien dat wij het waren. Ik pakte Nicoles arm vast en hielp haar mee in de auto voordat we in de auto zaten zei ik ' Vertel je het me ooit nog?' Nicole keek me aan en zei 'Ja, maar niet nu."ik zag nog steeds die angst in haar ogen, ik hoop dat alles goed is we stapten in en reden de straat uit.

Louis standing up his tippy toes to take a picture with a fan

 

Harry + Ed Sheeran