Hoofdstuk 4 'Scream'
*Harry's P.O.V*
Ik voel me telefoon trillen en een schokje gaat door mijn hart, "Nicole" staat er op mijn beeldscherm zonder te twijfelen neem ik op. 'Hee' hoor ik een zacht stemmetje zeggen 'Hee ,
Nicole luister ik.. maar voordat ik iets kan zeggen zegt Nicole 'Harry luister, misschien is het beter als je me gewoon laat gaan.. meteen onderbreek ik haar en zeg 'Nicole hou je van me?' Ik wacht nerveus op haar antwoord het blijft een paar seconden 'Natuurlijk Harry' er vormt zich een klein lachje op mijn mond 'Ik ook van jou Nicole en ik wil je niet kwijt omdat je niet perfect bent ik hou van je om wie je bent en je bent perfect voor mij' het blijft een paar minuten stil aan de andere kant van de lijn 'Nicole ben je daar Nicole?' Opeens hoor ik mijn voordeurbel ik loop snel naar de deur met mijn iPhone nog steeds in mijn handen ik doe de deur open en twee armen slaan om me heen ik glimlach en knuffel Nicole terug 'Ik hou van je' fluistert ze in mijn oor 'Ik ook van jouw' en ik geef haar een zoen. Ik pak haar hand en en sleur haar mee naar de bank ik zing zachtjes in haar oor
Don't let me
Don't let me go
Cause I'm tired of feeling alone
Ik keek in haar lichtbruine ogen, ze schitterde ik speel met haar donkerbruine krullende haar en aai zachtjes over haar wang, 'je bent zo mooi' haar ogen lichtte op maar haar blik richtte naar de grond. 'niet zo overdrijven Harry' ik pak haar gezicht tussen mijn 2 handen vast en kijk haar diep in de haar heldere ogen aan 'Nicole het is waar, zeg nooit meer zo iets over jezelf je bent mooi' Nicole glimlacht 'oke ik geef me over' ik lach en geef haar een kus op haar voorhoofd. 'het maakt me niet uit wat het management zegt, ik hou me er niet aan ik hou van je Nicole en ik zal niemand tussen ons in laten komen'. Nicole speelt met mijn vingers, en kijkt me dan aarzelend aan ' En het management dan?' vraagt ze met een zacht stemmetje. ' Nicole, geloof me dit komt goed, dit kunnen ze niet vragen van mij' Nicole kijkt me nog steeds met een zenuwachtig gezicht aan ' Oke... ik geloof je' Ik voel een last van mijn schouders vallen pff gelukkig gelooft ze het.... ik weet het namelijk niet zeker ik wil Nicole gewoon écht niet kwijt maar of dit gaat werken ik weet het niet. Ik zat zo in me gedachten dat ik was vergeten dat Nicole naast me zat 'hee, is er iets?' Ik reageerde snel 'Eeeh neejh hoor' ze keek me even verward aan maar vergat het snel en pakte mijn hand vast ' zullen we even een rondje lopen' ik lachte en stond op van de bank 'goed idee kom' en ik sleurde haar de deur uit en begonnen te rennen het pad of richting het park 'Harry waarom ren je' zei Nicole hijgend ik lachte ' heb je geen conditie madame?' toen gaf ze een stomp in me zij 'Auw Nicole' ze begon te lachen 'geen buikspieren meneer?' ik lachte en pakte haar vast en begon haar te kietelen ze viel in het gras 'Harry stop ik kan bijna niet ademhalen' zei ze met een half lachende stem 'krijg ik dan een kus?' en ik keek haar aan in haar twinkelde bruine ogen 'maar dat is chantage!' zei ze terwijl ze niet probeerde te lachen 'tja dan ga ik wel maar voordat ik mijn zin kon afmaken kwam Nicole dichterbij en ik kon haar ademhaling horen en gaf me een zoen zonder te aarzelen ging ik erop in maar opeens hoorde ik een keihard gil
"WAAAAAH OMG JIJ BENT HARRY STYLES" ik keek omhoog en zag daar een meisje met blond haar staan ze keek me met grote ogen naar me en vroeg met een overdreven lieve manier 'mag ik een handtekening?' ik zuchtte en stond op, ik nam haar pen aan en schreef snel mijn handtekening op. 'Dankjewel' zei de blondine weer en schonk me een grote glimlach toe 'geen dank' en ik lachte terug. Toen het meisje eindelijk weg was draaide ik me om en pakte Nicole's hand 'Pff soms is het echt vermoeiend al die fans' Nicole kneep in mijn hand en zei 'Ik snap ze wel, ooit was ik ook zo Harry weet je nog' Ik lachte 'Ja das waar' Ik gaf haar een kus en we liepen het park uit. Toen we langs Starbucks liepen vroeg ik aan Nicole of ze honger had ze knikte. 'Wacht jij maar buiten dan haal ik wel wat' Ze ging op een bankje zitten en ik liep Starbucks in toen ik binnen kwam hoorde ik een paar mensen fluisteren maar ik negeerde ik ben het inmiddels wel gewend dat iedereen me bijna overal herkend. Ik bestelde en een paar minuten betaalde ik nam het dienblad weer mee naar buiten en zette het op het bankje maar voordat ik kon nadenken keek ik om me heen waar is Nicole? Ik kreeg een rilling over mijn rug wat als er iets is gebeurd maar toen schudde ik snel die gedachte van me af en liep naar de dames wc, het kon me niks schelen dat ik hier niet naar binnen mocht ik liep naar binnen en keek rond maar ik kon nergens Nicole vinden. Ik liep weer terug naar het bankje en zag dat het dienblad leeg was. Ja dat had ik kunnen verwachten ik zuchtte maar het maakte me niks uit waar is Nicole?! Ik haalde mijn iPhone uit mijn zak en belde zo snel als ik kon net toen ik haar wilde bellen hoorde ik een gil en die gil kwam me heel bekend voor.... Dat was Nicole's gil! Ik keek om me heen en probeerde te zoeken waar het geluid vandaan kwam. Toen hoorde ik Nicole nog een keer gillen ik liep veder de stoep af en liep in een donker steegje toen ik steeds veder liep zag ik Nicole.. Ik schrok toen ik zag hoe ze eruit zag haar kleren waren gescheurd en er liep bloed langs haar hoofd..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten