*Harry's P.O.V*
Ik en Louis liepen het vergader gebouw binnen, we liepen door een grootte hal. Opeens hoorde ik een hoge stem achter me 'Jullie moeten Harry en Louis zijn!' zei een mevrouw in een lange zwarte rok en een fleurig bloesje. Ik en Louis knikte 'Kom maar mee, deze kant op' en ze wees met haar hand naar een lange hal we liepen achter haar aan en ik hoorde haar hakken tikken op de stenen vloer. We liepen door een grote deur heen en stopte voor een witte deur met een zwarte deurklink. 'Door deze deur linksaf en dan wijst het zich vanzelf'' zei de mevrouw met een hoog overdreven blije stem.Ze schonk ons nog een overdreven glimlach en toe en liep toen weg. Ik hoorde haar hakken nog tikken op de vloer klik klak klik klak. Ik en Louis liepen de deur door toen zag ik de al bekende poster van ons 5'en hangen ik werd er zowat misselijk van had hem al zó vaak gezien. 'Wat kijk je chagrijnig is er iets?' zegt Louis met een overdreven glimlach en port me in me zij. 'Nee niks hoor..' en ik staar levenloos naar de grond als we de lange hal doorlopen uiteindelijk komen we bij een deur met een 'ONE DIRECTION' erop. Louis duwt de deurklink naar beneden en lopen de kamer binnen. 'Daar zijn jullie eindelijk!' hoor ik de manager zeggen. Ik neem plaats in een stoel en kijk rustig voor me uit. 'Hee' zeg ik tegen Niall die links van me zit en begroette Liam met een knikje. Zayn zat rechts van me en knikte naar me. Ik zuchtte en probeerde te luisteren naar het lange verhaal van de manager ' Nu jullie er allemaal zijn kan ik het hebben over de tour en de gelekte liedjes, zullen we ze uitbrengen? of pas uitbrengen als het album uit komt?' voordat ik antwoord kon geven waren mijn gedachten afgedwaald en dacht ik aan Nicole. Ik hoop dat alles goed met haar gaat, hoe kan ik toch ook stom zijn om haar alleen te late naar alles wat is er gebeurd. Ben ik haar wel waard? Is zo'n leven wel goed voor haar... altijd zullen fans haar irriteren of haatte of juist niet maar we zullen nooit écht een rustig leven kunnen leiden zoals de normale mensen. 'Harry?' Zayn keek me met een verward gezicht aan. 'Wat vind jij ervan?' zei Zayn en keek me aan. 'Eeeeeuh over wat' Zayn zuchtte en zij 'Of we de nummers nu moeten uitbrengen of straks?' Ik dacht na maar wist niks ik kon alleen me nog maar op Nicole focussen 'Beslissen jullie het maar' en keek de tafel rond. 'oké dan doen we het nu-' ik probeerde het antwoord te horen van de manager maar het leek net of ik doof was, ik moet het doen dacht ik bij mezelf... het is beter voor haar als het zo is mijn beslissing stond vast. Ik werd misselijk bij het gevoel dat het zo moest lopen maar ik wil het beste voor haar, ik voelde de tranen in mijn ogen prikken ik knipperde met mijn ogen om de tranen niet te laten vallen... maar ik kon ze niet tegen houden. Zonder nog iets te zeggen liep ik de kamer uit en duwde de deur open ik begon de rennen zo snel dat ik bijna tegen iemand aan botste maar ik kon me niks meer schelen in de verte hoorde ik nog Louis roepen 'HARRY?' maar ik reageerde niet mijn benen rende zo snel dat ik er geen grip meer op had ik kon zowat niet stoppen. Toen ik uit het grote gebouw rende bleef ik uiteindelijk staan en hijgde van het rennen. Daarna liep ik rustig naar het park mijn hoofd deed pijn van het denken ik keek op mijn iPhone het was al 22:34 ik moet eigenlijk langs Nicole. Maar de misselijkheid kwam weer terug als ik eraan dacht wat ik zal moeten doen. Toen ik zag ik een kroeg veder op ik aarzelde maar ging toch naar binnen, ik rook de geur van alcohol en ik voelde de verleiding om een biertje te bestellen. Een stemmetje in mijn hoofd vertelde me dat ik dit niet kon maken, maar een veel hardere stem schreeuwde dat het geen kwaad kon. Ik gaf me over en ik bestelde een biertje, 1 biertje daar gaat toch geen mens dood aan? Toen ik het biertje vast had, slokte ik hem in een teug naar binnen. Het voelde zo goed, voordat ik het wist had ik al een 2e, 3e, 4e. En ik voelde dat mijn zicht begon te vervagen maar het maakte me niks uit, ik zou nooit meer bij mijn grootte liefde kunnen zijn. En dat alleen maar omdat ik zo stom ben geweest, ik had het natuurlijk kunnen weten dat het nooit goed zal komen. Opeens voelde ik een enorme slaperigheid over me heen trekken, ik probeerde nog de kroeg uit te lopen maar struikelde en viel op de grond. Ik voelde nog een enorme steek in me zij maar toen werd alles donker
.
Ik voelde me hoofd bonken en deed mijn ogen en ik keek om me heen ik lag in mijn eigen bed en keek naast me niemand. hoe zou ik hier terecht zijn gekomen? Ik dacht diep na toen ik het me weer herinnerde. Mijn hoofd deed zeer, en voelde me schuldig ik heb gedronken omdat ik de waarheid tegen Nicole moet zeggen... hoe kon ik zo stom zijn. Ik heb helemaal niks voor haar over ik keek op mijn wekker en zag dat het 2 uur s'middags was. Ik stond snel op uit mijn bed nog met dat bonkende gevoel in mijn en liep naar de badkamer poetste mijn tanden, en deed dit aan
Ik liep naar beneden en zag Louis op de bank zitten 'GOOD MORINGGG' schreeuwde hij en ik fronste en mijn hoofd bonkte nog harder 'Louis!' siste ik en keek hem boos aan ' Je zou me eigenlijk dankbaar moeten zijn' ik keek hem verward aan wat bedoelde hij ? 'Ik heb je helemaal vanuit de kroeg naar hier gesleept' Ik knikte en mompelde 'dankjewel' hij keek me nog steeds optimistisch aan zoals altijd maar opeens fronste hij 'Waarom ben je gaan drinken en ben je weggegaan bij de vergadering?' ik keek naar de vloer en er kwam geen woord uit mijn keel ik kon het hem niet vertellen! dat zou zo schamend zijn. Louis keek me gefrustreerd aan en tikte met zijn vingers op de bank, dat deed hij altijd als hij gefrustreerd was. 'Harry kom op mij kan je het toch wel zeggen' dit is zo typisch Louis altijd blij, maar hij kan ook bloed serieus zijn en ik zag in zijn manier van doen dat ik ergens mee zat. Ik zuchtte en knikte ' Ik weet het niet meer Louis' en opeens voelde ik de tranen prikken in mij ogen. Ik probeerde ze nog tegen te houden maar ze rolde over mijn wangen. Louis gaf me een knuffel en keek toen op 'Is het iets met Nicole' mijn hart bonkte nu nog harder in mijn keel en ik verborg mijn gezicht in mijn handen. 'Jaa dus' reageerde Louis. 'Wat is het?' en hij keek me recht in mijn ogen aan nu kwam ik er niet meer vanaf ik moet het hem vertellen. 'Ik ben niet goed genoeg voor haar Louis' zei ik zachtjes en mijn stem trilde. 'Waarom niet Harry?' zei hij verward. 'Ik heb met iemand anders gezoend, en nog het ergste ik breng haar in gevaar, ze had dood kunnen zijn toen ik haar vond Louis' Ik keek hem boos aan 'Harry het was niet jouw sch-' voordat hij zijn zin af kon maken zei ik 'Wel Louis, als ik haar niet alleen had gelaten was er niks gebeurd en had ik haar kunnen beschermen'. Louis schudde zijn hoofd en zei 'Het is niet jouw schuld, en ze heeft je vergeven al een maand geleden waarom zou je er nog steeds om piekeren?' Ik wist dat Louis gelijk had maar ik was bang dat het nog eens zal gebeuren. 'Ik moet het uitmaken Louis' Louis keek me geschokt aan en deed zijn mond open om iets te zeggen maar voordat hij wat kon zeggen rende ik de deur uit pakte mijn jas en zonnebril en rende langs het voetpad naar beneden. Toen ik moe was van het rennen, ging ik lopen en schopte een paar steentje weg met mijn schoenen. Langzaam voelde ik een misselijk gevoel langs in mijn buik kruipen toen ik het appartement van Nicole in zicht zag. Maar ik moest dit doen, ik ben niet goed genoeg voor Nicole. Toen ik voor haar deur stond wouw ik nog omdraaien maar drukte toch op de deurbel ik hoorde ik de 'tring' door het appartement heen galmen. En de deur ging langzaam open. Toen ik haar gezicht zag kon ik er niks aan doen maar de tranen stonden in mijn ogen.
Ik en Louis liepen het vergader gebouw binnen, we liepen door een grootte hal. Opeens hoorde ik een hoge stem achter me 'Jullie moeten Harry en Louis zijn!' zei een mevrouw in een lange zwarte rok en een fleurig bloesje. Ik en Louis knikte 'Kom maar mee, deze kant op' en ze wees met haar hand naar een lange hal we liepen achter haar aan en ik hoorde haar hakken tikken op de stenen vloer. We liepen door een grote deur heen en stopte voor een witte deur met een zwarte deurklink. 'Door deze deur linksaf en dan wijst het zich vanzelf'' zei de mevrouw met een hoog overdreven blije stem.Ze schonk ons nog een overdreven glimlach en toe en liep toen weg. Ik hoorde haar hakken nog tikken op de vloer klik klak klik klak. Ik en Louis liepen de deur door toen zag ik de al bekende poster van ons 5'en hangen ik werd er zowat misselijk van had hem al zó vaak gezien. 'Wat kijk je chagrijnig is er iets?' zegt Louis met een overdreven glimlach en port me in me zij. 'Nee niks hoor..' en ik staar levenloos naar de grond als we de lange hal doorlopen uiteindelijk komen we bij een deur met een 'ONE DIRECTION' erop. Louis duwt de deurklink naar beneden en lopen de kamer binnen. 'Daar zijn jullie eindelijk!' hoor ik de manager zeggen. Ik neem plaats in een stoel en kijk rustig voor me uit. 'Hee' zeg ik tegen Niall die links van me zit en begroette Liam met een knikje. Zayn zat rechts van me en knikte naar me. Ik zuchtte en probeerde te luisteren naar het lange verhaal van de manager ' Nu jullie er allemaal zijn kan ik het hebben over de tour en de gelekte liedjes, zullen we ze uitbrengen? of pas uitbrengen als het album uit komt?' voordat ik antwoord kon geven waren mijn gedachten afgedwaald en dacht ik aan Nicole. Ik hoop dat alles goed met haar gaat, hoe kan ik toch ook stom zijn om haar alleen te late naar alles wat is er gebeurd. Ben ik haar wel waard? Is zo'n leven wel goed voor haar... altijd zullen fans haar irriteren of haatte of juist niet maar we zullen nooit écht een rustig leven kunnen leiden zoals de normale mensen. 'Harry?' Zayn keek me met een verward gezicht aan. 'Wat vind jij ervan?' zei Zayn en keek me aan. 'Eeeeeuh over wat' Zayn zuchtte en zij 'Of we de nummers nu moeten uitbrengen of straks?' Ik dacht na maar wist niks ik kon alleen me nog maar op Nicole focussen 'Beslissen jullie het maar' en keek de tafel rond. 'oké dan doen we het nu-' ik probeerde het antwoord te horen van de manager maar het leek net of ik doof was, ik moet het doen dacht ik bij mezelf... het is beter voor haar als het zo is mijn beslissing stond vast. Ik werd misselijk bij het gevoel dat het zo moest lopen maar ik wil het beste voor haar, ik voelde de tranen in mijn ogen prikken ik knipperde met mijn ogen om de tranen niet te laten vallen... maar ik kon ze niet tegen houden. Zonder nog iets te zeggen liep ik de kamer uit en duwde de deur open ik begon de rennen zo snel dat ik bijna tegen iemand aan botste maar ik kon me niks meer schelen in de verte hoorde ik nog Louis roepen 'HARRY?' maar ik reageerde niet mijn benen rende zo snel dat ik er geen grip meer op had ik kon zowat niet stoppen. Toen ik uit het grote gebouw rende bleef ik uiteindelijk staan en hijgde van het rennen. Daarna liep ik rustig naar het park mijn hoofd deed pijn van het denken ik keek op mijn iPhone het was al 22:34 ik moet eigenlijk langs Nicole. Maar de misselijkheid kwam weer terug als ik eraan dacht wat ik zal moeten doen. Toen ik zag ik een kroeg veder op ik aarzelde maar ging toch naar binnen, ik rook de geur van alcohol en ik voelde de verleiding om een biertje te bestellen. Een stemmetje in mijn hoofd vertelde me dat ik dit niet kon maken, maar een veel hardere stem schreeuwde dat het geen kwaad kon. Ik gaf me over en ik bestelde een biertje, 1 biertje daar gaat toch geen mens dood aan? Toen ik het biertje vast had, slokte ik hem in een teug naar binnen. Het voelde zo goed, voordat ik het wist had ik al een 2e, 3e, 4e. En ik voelde dat mijn zicht begon te vervagen maar het maakte me niks uit, ik zou nooit meer bij mijn grootte liefde kunnen zijn. En dat alleen maar omdat ik zo stom ben geweest, ik had het natuurlijk kunnen weten dat het nooit goed zal komen. Opeens voelde ik een enorme slaperigheid over me heen trekken, ik probeerde nog de kroeg uit te lopen maar struikelde en viel op de grond. Ik voelde nog een enorme steek in me zij maar toen werd alles donker
.
Ik voelde me hoofd bonken en deed mijn ogen en ik keek om me heen ik lag in mijn eigen bed en keek naast me niemand. hoe zou ik hier terecht zijn gekomen? Ik dacht diep na toen ik het me weer herinnerde. Mijn hoofd deed zeer, en voelde me schuldig ik heb gedronken omdat ik de waarheid tegen Nicole moet zeggen... hoe kon ik zo stom zijn. Ik heb helemaal niks voor haar over ik keek op mijn wekker en zag dat het 2 uur s'middags was. Ik stond snel op uit mijn bed nog met dat bonkende gevoel in mijn en liep naar de badkamer poetste mijn tanden, en deed dit aan
Ik liep naar beneden en zag Louis op de bank zitten 'GOOD MORINGGG' schreeuwde hij en ik fronste en mijn hoofd bonkte nog harder 'Louis!' siste ik en keek hem boos aan ' Je zou me eigenlijk dankbaar moeten zijn' ik keek hem verward aan wat bedoelde hij ? 'Ik heb je helemaal vanuit de kroeg naar hier gesleept' Ik knikte en mompelde 'dankjewel' hij keek me nog steeds optimistisch aan zoals altijd maar opeens fronste hij 'Waarom ben je gaan drinken en ben je weggegaan bij de vergadering?' ik keek naar de vloer en er kwam geen woord uit mijn keel ik kon het hem niet vertellen! dat zou zo schamend zijn. Louis keek me gefrustreerd aan en tikte met zijn vingers op de bank, dat deed hij altijd als hij gefrustreerd was. 'Harry kom op mij kan je het toch wel zeggen' dit is zo typisch Louis altijd blij, maar hij kan ook bloed serieus zijn en ik zag in zijn manier van doen dat ik ergens mee zat. Ik zuchtte en knikte ' Ik weet het niet meer Louis' en opeens voelde ik de tranen prikken in mij ogen. Ik probeerde ze nog tegen te houden maar ze rolde over mijn wangen. Louis gaf me een knuffel en keek toen op 'Is het iets met Nicole' mijn hart bonkte nu nog harder in mijn keel en ik verborg mijn gezicht in mijn handen. 'Jaa dus' reageerde Louis. 'Wat is het?' en hij keek me recht in mijn ogen aan nu kwam ik er niet meer vanaf ik moet het hem vertellen. 'Ik ben niet goed genoeg voor haar Louis' zei ik zachtjes en mijn stem trilde. 'Waarom niet Harry?' zei hij verward. 'Ik heb met iemand anders gezoend, en nog het ergste ik breng haar in gevaar, ze had dood kunnen zijn toen ik haar vond Louis' Ik keek hem boos aan 'Harry het was niet jouw sch-' voordat hij zijn zin af kon maken zei ik 'Wel Louis, als ik haar niet alleen had gelaten was er niks gebeurd en had ik haar kunnen beschermen'. Louis schudde zijn hoofd en zei 'Het is niet jouw schuld, en ze heeft je vergeven al een maand geleden waarom zou je er nog steeds om piekeren?' Ik wist dat Louis gelijk had maar ik was bang dat het nog eens zal gebeuren. 'Ik moet het uitmaken Louis' Louis keek me geschokt aan en deed zijn mond open om iets te zeggen maar voordat hij wat kon zeggen rende ik de deur uit pakte mijn jas en zonnebril en rende langs het voetpad naar beneden. Toen ik moe was van het rennen, ging ik lopen en schopte een paar steentje weg met mijn schoenen. Langzaam voelde ik een misselijk gevoel langs in mijn buik kruipen toen ik het appartement van Nicole in zicht zag. Maar ik moest dit doen, ik ben niet goed genoeg voor Nicole. Toen ik voor haar deur stond wouw ik nog omdraaien maar drukte toch op de deurbel ik hoorde ik de 'tring' door het appartement heen galmen. En de deur ging langzaam open. Toen ik haar gezicht zag kon ik er niks aan doen maar de tranen stonden in mijn ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten